arida,rivolgendomi vedró compirsi il miracolo:
il nulla alle mie spalle, il vuoto dietro
di me, con un terrore di ubriaco.
Poi come s'uno schermo, s'accamperanno di gitto
alberi case colli per l'inganno consueto.
Ma sarà troppo tardi; ed io me n'andró zitto
tra gli uomini che non si voltano, col mio segreto.
Eugenio Montale - (Ossi di seppia)
Belki bir sabah giderken kuru, camsı bir havada,
göreceğim, geri dönünce, mucizenin son bulduğunu:
omuzumda yokluk, arkamda
hiçlik, bir sarhoş ürküntüsüyle.
Sonra, sanki bir ekran üstünde, toplanıverecek
ağaçlar evler tepeler alışılan mucize için.
Ama vakit çok geç olacak, geçip gideceğim bense
dönmeyen insanlar arasında, kendi gizemimle, dingin.
Eugenio Montale - (Mürekkep Balığı Kemikleri)
Çev: Sait Maden
 |
| God´s suicide, photo by Kasia Derwinska |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder