Lago Budi, sombrío, pesada piedra oscura,
agua entre grandes bosques insepulta,
allí te abrías como puerta subterránea
cerca del solitario mar del fin del mundo.
Galopábamos por la infinita arena
junto a las millonarias espumas derramadas,
ni una casa, ni un hombre, ni un caballo,
sòlo el tiempo pasaba y aquella orilla verde
y blanca, aquel océano.
Luego hacia las colinas y, de pronto,
el lago, el agua dura y escondida,
compacta luz, alhaja del anillo terrestre.
Un vuelo blanco y negro: los cisnes ahuyentaron
largos cuellos nocturnos, patas de cuero rojo,
y la nieve serena volando sobre el mundo.
Oh vuelo desde el agua equivalente,
mil cuerpos destinados a la inmòvil belleza
como la transparente permanencia del lago.
De pronto todo fue carrera sobre el agua,
movimiento, sonido, torres de luna llena,
y luego alas salvajes que desde el torbellino
se hicieron orden, vuelo, magnitud sacudida,
y luego ausencia, un temblor blanco en el vacío.
Pablo Neruda - (Memorial de Isla Negra, 1962-1964)
SWAN LAKE
Lake Budi, in shadow, dark and heavy stone,
water among the vast unburied forests,
there you opened yourself like an underground door
beside that lonely sea at the world s end.
We galloped along the infinite sand
close to the prodigal and teeming foam,
neither house nor man nor horse,
only time passing and that green and white
shore, that ocean.
Later, into the hills and, suddenly,
the lake, its waters hard and hidden,
compacted light, jewel set in a ring of earth.
A black-and-white flying: the swans took flight,
long necks of night, feet of red leather,
and a placid snow flying over the world.
Oh, the flight from the mirroring water,
a thousand bodies aimed at a beautiful stillness
like the transparent permanence of the lake.
Suddenly, all was racing over the water,
movement, sound, towers of the full moon,
and then, wild wings, which out of the whirlwind
turned into order, flight, realized vastness,
and then absence, a white shivering in the void.
Pablo Neruda - (Black Island Memorial, 1962-1964)
Translated by Alastair Reid
SWAN LAKE
Lake Budi, sombre, dark heavy stone,
unburied water between high forest,
there you opened, like a subterranean door,
near the solitary sea at the end of the Earth.
We galloped over the infinite sands
joined to the flowing richness of spume,
not a house, not a man, not a horse,
only time going by, and that green and white shore,
that ocean.
Then towards hills, and, of a sudden,
the lake, a solid, secretive water,
compact light, gem of an earthly ring.
A flight, white and black: swans being banished,
long necks of nocturnal darkness, webs of scarlet skin,
and the clear snow flying over the world.
O flight from water’s meaning,
thousand bodies destined to beauty unshaken
like the lake’s pellucid permanence.
Suddenly, the whole, was a rush over water,
motion, sound, turrets of full moon,
and then wild wings making order from whirlwind,
a grandeur, flying, a beating,
and then, absence, white tremor of void.
Pablo Neruda - (Black Island Memorial, 1962-1964)
Translation by A. S. Kline
IL LAGO DEI CIGNI
Lago Budi, cupo, pesante pietra oscura,
acqua tra grandi boschi insepolta,
lì ti aprivi come porta sotterranea
presso il solitario mare della fine del mondo.
Galoppavamo per l'infinita arena
presso le milionarie schiume sparse,
non una casa, un uomo, né un cavallo,
solo il tempo passava e quella riva verde
e bianca, quell'oceano.
Poi verso le colline e, d'improvviso,
il lago, l'acqua dura e nascosta,
luce compatta, gioia dell'anello terrestre.
Un volo bianco e nero: i cigni fugarono
lunghi colli notturni, zampe di cuoio rosso
e la lor neve serena volava sopra il mondo.
Oh volo dall'acqua equivalente:
mille corpi destinati all'immobile bellezza
come la trasparente permanenza del lago.
D'improvviso tutto fu corsa sull'acqua.
movimento, suono, torri di luna piena,
poi ali selvagge che dal turbine
si fecero ordine, volo, grandezza scossa,
quindi assenza, un tremito bianco nel vuoto.
Pablo Neruda - (Memoriale di Isla Negra, 1962-1964)
http://www.antoniogiannotti.it/--1964---memoriale-di-isla-negra.html
KUĞULU GÖL
Kopkoyu Budi gölü, karanlık, ağır taş,
mezarsız kalmış ulu ormanlar arasındaki su,
bir yeraltı kapısı gibi açıyordun; orda kendini
dünyanın bir ucundaki ıssız denizin yanında.
Dörtnala at sürüyorduk uçsuz bucaksız kumda, köpük
yayarken milyonlarca yosununu,
ne bir ev, ne bir insan, ne bir at,
yalnız zamandı geçen ve bu yeşil, bu beyaz
kıyı, bu okyanus.
Tepelere doğru bir atılış ve
birden göl, o sert, gizli su,
o yoğun aydınlık, mücevheri yersel
yüzüğün. Ak ve kara bir uçuş; kuğular saçıyordu
kızıl bakırdan ayaklar ve gecesel, uzun boyunlar
ve dünyanın üzerinde uçan dupduru bir kar.
Ey, eş sudan kalkan uçuş,
durağan güzelliğin yazgısında binlerce gövde
saydam sonsuzluğunu andıran gölün.
Bütün bunlar sularda ansızın bir yarış oldu
ve devinim ve ses ve ay dolu kuleler
ve sonra yabanıl kanatlar kasırgadan ayrılan
olmak için dirlik düzenlik, atılış, sarsılan büyüklük
ve sonra yokluk, beyaz bir titreyiş boşlukta.
Pablo Neruda - (Kara Ada Şiirleri, 1962-1964)
Çeviri: Sait Maden
 |
| Puerto Domínguez, Paseo Lago Budi, by Stephanie Fuente-Alba |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder