El laberinto de la soledad / Octavio Paz

"Habitamos nuestra soledad como Filoctetes su isla, no esperando, sino temiendo volver al mundo. No soportamos la presencia de nuestros compañeros. Encerrados en nosotros mismos, cuando no desgarrados y enajenados, apuramos una soledad sin referencias a un más allá redentor o a un más acá creador. Oscilamos entre la entrega y la reserva, entre el grito y el silencio, entre la fiesta y el velorio, sin entregarnos jamás. Nuestra impasibilidad recubre la vida con la máscara de la muerte; nuestro grito desgarra esa máscara y sube al cielo hasta distenderse, romperse y caer como derrota y silencio."

Octavio Paz - (El Laberinto De La Soledad)





"We live in our solitude like Philoctetes on his island, fearing rather than hoping to return to the world. We cannot bear the presence of our companions. We hide within ourselves – except when we rend ourselves open in our frenzy – and the solitude in which we suffer has no reference either to a redeemer or a creator. We oscillate between intimacy withdrawal, between a shout and a silence, between a fiesta and a wake, without ever truly surrendering ourselves. Our indifference hides life behind a death mask; our wild shout rips off this mask and shoots into the sky, where it swells, explodes, and falls back in silence and defeat."

Octavio Paz - (The Labyrinth of Solitude)





"Bizim yalnızlığımız Filoktetes'in sürgün adasındaki tutsaklığına benzer. Ondan kurtulmak umuduyla değil de kurtulacağız korkusuyla yaşarız. Yoldaşlarımızın varlığına dayanamayız, hoşgörüyle karşılamayız onları. Kendi içimize gizleniriz. Genellikle açığa vurduğumuz coşkularımız dışındaki bu yalnızlık, yaratıcının ya da kurtarıcının yalnızlığına hiç benzemez. Yakınlıkla çekingenlik, haykırış ile suskunluk, fiesta ile uyanıklık arasında gider geliriz. Gerçekte hiçbirine tümden bırakmayız kendimizi. Aldırmazlıklarımız, boşvermişliklerimiz yaşamı gizleyen ölü maskesidir; yabansı çığlığımız bu maskeyi fırlatır atar gökyüzüne doğru. Maske orada gürültüyle patlar. Sessizce ve yenilgiyle yere iner."

Octavio Paz - (Yalnızlık Dolambacı)

The mask is the soul, 1989, by Greta Buysse (Cut)