25 Ekim 2016 Salı

Versos a la tristeza de Buenos Aires / Alfonsina Storni

VERSOS A LA TRISTEZA DE BUENOS AIRES

Tristes calles derechas, agrisadas e iguales,
por donde asoma, a veces, un pedazo de cielo,
sus fachadas oscuras y el asfalto del suelo
me apagaron los tibios sueños primaverales.

Cuánto vagué por ellas, distraída, empapada
en el vaho grisáceo, lento, que las decora.
De su monotonía mi alma padece ahora.
—¡Alfonsina! —No llames. Ya no respondo a nada.

Si en una de tus casas, Buenos Aires, me muero
viendo en días de otoño tu cielo prisionero
no me será sorpresa la lápida pesada.

Que entre tus calles rectas, untadas de su río
apagado, brumoso, desolante y sombrío,
cuando vagué por ellas, ya estaba yo enterrada.

Alfonsina Storni





BUENOS AİRES’İN HÜZNÜ HAKKINDA

Hüzünlü, cetvel kadar düz caddeler, renksiz, hepsi de aynı
Bazen bir parça gökyüzünün doğrulduğu
Karanlık bina cepheleriyle
Yerdeki asfalt söndürdü ılık bahar düşlerimi

Ne kadar dolaştım üstünde başı boş, dalgın, yitik
Kurşuni siste, bir ziynet gibi usulca yükselen.
Bu tekdüzelikle hasta şimdi ruhum
„Alfonsina!“ çağırma beni, cevap vermem artık

Evlerinin birisinde, Buenos Aires, ölürsem bir gün
Ve o sonbahar vakti yine seyrediyorsam tutsak gökyüzünü
Şaşırtmaz beni kaya kadar mezar taşı

Çünkü ırmağının sıvadığı o cetvel düzü caddelerde
Sönmüş, sisler içinde, harap ve karanlık
Dolaşırken ben başı boş, gömülüydüm çoktan

Alfonsina Storni

Almancadan çeviren: Danyal Nacarlı


Pulpería de la Paloma en las calles Culpina y Juan B. Alberdi
en el barrio de Flores, c. siglo XIX. Buenos aires, Argentina

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder