Thirteen Ways of Looking at a Blackbird / Wallace Stevens

Thirteen Ways of Looking at a Blackbird

I
Among twenty snowy mountains,  
The only moving thing  
Was the eye of the blackbird.  

II
I was of three minds,  
Like a tree  
In which there are three blackbirds.  

III
The blackbird whirled in the autumn winds.  
It was a small part of the pantomime.  

IV
A man and a woman  
Are one.  
A man and a woman and a blackbird  
Are one.  

V
I do not know which to prefer,  
The beauty of inflections  
Or the beauty of innuendoes,  
The blackbird whistling  
Or just after.  

VI
Icicles filled the long window  
With barbaric glass.  
The shadow of the blackbird  
Crossed it, to and fro.  
The mood  
Traced in the shadow  
An indecipherable cause.  

VII
O thin men of Haddam,  
Why do you imagine golden birds?  
Do you not see how the blackbird  
Walks around the feet  
Of the women about you?  

VIII
I know noble accents  
And lucid, inescapable rhythms;  
But I know, too,  
That the blackbird is involved  
In what I know.  

IX
When the blackbird flew out of sight,  
It marked the edge  
Of one of many circles.  

X
At the sight of blackbirds  
Flying in a green light,  
Even the bawds of euphony  
Would cry out sharply.  

XI
He rode over Connecticut  
In a glass coach.  
Once, a fear pierced him,  
In that he mistook  
The shadow of his equipage  
For blackbirds.  

XII
The river is moving.  
The blackbird must be flying.  

XIII
It was evening all afternoon.  
It was snowing  
And it was going to snow.  
The blackbird sat  
In the cedar-limbs.

Wallace Stevens





Trece maneras de mirar un mirlo

I
Entre veinte cerros nevados
lo único que se movía
era el ojo de un mirlo.

II
Yo era de tres pareceres,
como un árbol
en el que hay tres mirlos.

III
En el viento de otoño giraba el mirlo.
Tenía un papel muy breve en la pantomima.

IV
Un hombre y una mujer
son uno.
Un hombre y una mujer y un mirlo
son uno.

V
Yo no sé si prefiero
la belleza de las inflexiones
o la belleza de las insinuaciones,
si el nido silbando
o después.

VI
El hielo cubría el ventanal
de cristales bárbaros.
La sombra del mirlo
lo cruzaba de un lado a otro.
La fantasía
trazaba en la sombra
una causa indescifrable.

VII
Oh, delgados hombres de Haddam,
¿por qué imagináis pájaros dorados?
¿No veis cómo el mirlo
anda entre los pies
de las mujeres que os rodean?

VIII
Conozco nobles acentos
e inevitables ritmos lúcidos;
pero también conozco
que el mirlo anda complicado
en lo que conozco.

IX
Cuando el mirlo se perdió de vista
señaló el límite
de un círculo entre otros muchos.

X
Al ver mirlos
volar en la luz verde,
hasta los charlatanes de la eufonía
gritarían agudamente.

XI
Viajaba por Connecticut
en un coche de cristal.
Una vez le entró el miedo,
por haber confundido
la sombra de su equipaje
con mirlos.

XII
El río se mueve.
Estará volando el mirlo.

XIII
Toda la tarde fue de noche.
Nevaba,
iba a seguir nevando.
El mirlo se detuvo
en la rama del cedro.

Wallace Stevens

Versión de Raúl Gustavo Aguirre





Treize manières de regarder un merle

I
Entre vingt pics neigeux,
Tout était immobile
Hormis pour l'œil d'un merle.

II
J'avais trois idées en tête,
Comme un arbre
Où sont juchés trois merles.

III
Le merle tourbillonnait dans les vents d'automne —
Une petite partie de la pantomime.

IV
Un homme et une femme
Sont un.
Un homme et une femme et un merle
Sont un.

V
Je ne sais ce que je préfère
De la beauté des inflexions,
De celle des sous-entendus.
Le merle sifflotant,
Ou juste après.

VI
Des glaçons garnissaient la fenêtre allongée
De verre barbare.
L'ombre du merle la traversait
De part en part.
On sentait,
Tracée dans cette ombre,
Une indéchiffrable cause.

VII
Ô vous, minces hommes d'Haddam,
Pourquoi aller imaginer
Des oiseaux d'or? Mais voyez donc:
Le merle marche entre les jambes
Des femmes qui sont près de vous.

VIII
Je sais de fort nobles accents,
Des rythmes clairs, inéchappables;
Mais je sais, aussi, que le merle
Fait partie de ce que je sais.

IX
Lorsque l'œil le perdit de vue,
Le merle en vol marqua le bord
De l'un des cercles innombrables.

X
Apercevant des merles
En vol dans un jour vert,
Jusqu'aux macs d'euphonie
Qui poussent de hauts cris.

XI
Il passait le Connecticut
Dans une berline de verre.
La peur une fois le saisit:
Il prit l'ombre de ses coursiers
Pour des merles.

XII
La rivière est en branle.
Le merle doit voler.

XIII
Tout l'après-midi, il fit soir.
Il neigeait
Et il allait neiger sous peu.
Le merle restait
Perché dans les branches du cèdre.

Wallace Stevens





Tredici maniere di guardare un merlo

I.
Fra venti monti nivei
L'unica cosa mobile
Era l'occhio del merlo.

II.
Ero di tre voleri,
Come un albero
Su cui stanno tre merli.

III.
Girò il merlo sui venti dell'autunno.
Fu breve parte della pantomima.

IV.
Un uomo ed una donna
Sono uno.
L'uomo e la donna e il merlo
Sono uno.

V.
Non so se preferire,
Bellezza di cadenze
O d'allusioni,
Il sibilo del merlo
O quel che segue.

VI.
Riempivano i ghiaccioli il finestrone
Di barbarico vetro,
Dove l'ombra del merlo
Trascorse e ritrascorse.
Scovò lo stato d'animo
Cagione indecifrabile
Nell'ombra.

VII.
O esigui uomini d'Haddam,
Perché vi figurate uccelli d'oro?
Non vedete che il merlo
Cammina intorno ai piedi delle donne
Che vi circondano?

VIII.
Io so nobili accenti
E ritmi luminosi e inevitabili:
Però noto m'è pure
Che il merlo è coinvolto
Nelle cose ch'io so.

IX.
Quando scomparve a volo,
Il merlo segnò il margine
D'uno di vari circoli.

X.
Alla vista dei merli
Volanti in verde luce,
Fin l'orgie d'eufonia
Davano un grido acuto.

XI.
Viaggiò per il Connecticut
In un cocchio di vetro.
Una volta lo strinse lo sgomento,
Quando prese in isbaglio
L'ombra del suo equipaggio
Per un volo di merli.

XII.
II fiume trasalisce:
Deve volare il merlo in questo istante.

XIII.
Fu vespero l'intero pomeriggio.
Nevicava,
Per nevicare ancora.
Ed il merlo s'assise
Fra le membra del cedro.

Wallace Stevens





Bir Karakuşa Bakmanın On Üç Yolu

I
Yirmi karlı dağın arasında
kımıldayan tek şey
karakuşun gözleri.

II
Üç aklım vardı,
bir ağaç gibi
üç karakuş’un tünediği.

III
Karakuş dönüp durdu sonbahar rüzgârında;
bir pandomimden küçük bir parça bu.

IV
Bir kadın ve bir adam
birdir.
Bir kadın, bir adam ve bir karakuş
birdir.

V
Bilemiyorum neyi seçmeli
çekim eklerinin inceliği ya da
üstü kapalı sözlerin güzelliği
karakuş fısıldıyor:
ya da sadece ardlarından geleni.

VI
Sarkıtlar, kırık camlar gibi
kaplıyor büyük pencereyi.
Bir aşağı bir yukarı geçiyor
karakuşun gölgesi.
Gölgesinden anlaşılıyor neşesi
Ama anlaşılmıyor nedeni.

VII
Haddam’ın* sıska adamları ah!
altın kuşlar düşlüyorsunuz, niye?
Görmüyor musunuz kadınlarınızın
ayakları arasında dolaşan karakuşu?

VIII
Soylu aksanlarla konuşabilirim
berrak, anlaşılır ritimlerle;
ama bilirim, karakuş
karışmıştır arasına
her şeyin bildiğim.

IX
Karakuş gözden kayboldu,
mimleyerek gökteki
çemberlerden birinin köşesini.

X
Yeşil ışıklarda süzülen
karakuşun görüntüsü-
ahenk kumkumaları bile
tiz bir çığlık atardı.

XI
Camdan bir at arabası ile
Connecticut’a giderken
korku iliğine işledi;
arabanın gölgesini
karakuş zannetmişti.

XII
Yer değiştiriyor ırmak.
Karakuş uçuyor olmalı.

XIII
İkindi boyunca sanki geceydi.
Kar yağıyordu
hiç dinmeyecekmiş gibi.
Karakuş kondu
sedir dallarına.

Wallace Stevens (1879 -1955)

(Bir Karakuşa Bakmanın On Üç yolu, Çeviren: Gökçenur Ç.
Yitik Ülke Yayınları, 1.basım, Haziran 2017)

*Ç.N: Aşağı Connecticut Nehri vadisinde yaklaşık 7000 nüfuslu bir kasaba.

Blackbird